Winnaars Montaigne-wedstrijd 2021
De winnaars van de Montaigne-wedstrijd 2021 Alec Janssens (links) en Zoë Nevelsteen (rechts)
met de algemeen directeur drs. Jitte Akkermans (midden).
De jury van de Montaigne-wedstrijd ontving maar liefst negenentwintig inzendingen over uiteenlopende onderwerpen, zoals rationaliteit, verlichting, tweekamerstelsel, rechtsstaat, populisme, symboolwetgeving, privacy, filmnarratieven, reservebescherming, gezondheidszorg, watervervuiling, telewerk, auteursrechten, negationisme, intersectionalisme, migratie, identiteitspolitiek, draagmoederschap, voltooid leven, doodstraf, castratie, ruimtevaart en nucleaire bewapening.
De jury nomineerde uiteindelijk twee van deze papers, die zich wisten te onderscheiden van de andere inzendingen en daarbij eenzelfde niveau behaalden. Deze twee papers gaven blijk van een uitstekende kennis over en inzicht in de behandelde materie. Ze waren bijzonder onderhoudend, genuanceerd, goed geschreven en helder gestructureerd.
“Immigration: a matter for the federal state or the subnational entities?”
“Immigration: a matter for the federal state or the subnational entities?” werd geschreven door Alec Janssens, een student rechten aan de Universiteit Antwerpen. Deze paper handelt over de bevoegdheidsverdeling inzake immigratie en integratie tussen vooraanstaande federale en quasi-federale staten en hun subnationale entiteiten. De paper tracht vervolgens om de onderzoeksresultaten te categoriseren volgens Peter Spiro’s three models of federalism: central government hegemony, cooperative federalism en devolutionary federalism.
.
“Identiteitspolitiek: een zegen of bedreiging voor Vrijheid en Gelijkheid”
“Identiteitspolitiek: een zegen of bedreiging voor Vrijheid en Gelijkheid” werd geschreven door Zoë Nevelsteen, een studente recht en filosofie aan de Universiteit Antwerpen. De paper bespreekt de rol van identiteitspolitiek in de strijd om reële gelijkheid met een focus op het debat rond kleurenblindheid (Color Blindness) tegenover kleurenbewustzijn (Color Consciousness). Beide strekkingen worden kritisch geanalyseerd en de oplossing die wordt voorgesteld legt de nadruk op de onderliggende oorzaken van maatschappelijke raciale ongelijkheid in tegenstelling tot haar symptomen.
.